به گزارش سینماپرس، سال گذشته شهریورماه بود که داریوش اسدزاده همچون جمشید مشایخی، عزت‌الله انتظامی و چندی بعد محمدعلی کشاورز، جزو پیشکسوتان و بزرگان سینما، تئاتر و تلویزیون، با صحنه روزگار خداحافظی کرد. مردِ خوش‌خنده و خوش‌برخوردی که هر بار از او می‌خواستیم کلامی درباره سینما و تلویزیون بگوید، پول را عامل مسمومیت فضای سینما عنوان می‌کرد و می‌گفت: 

تحلیل‌های قابل تأمل آقای بازیگر

"در سینما وجود یک سناریو بکر و جدید کیمیا شده است. پول، فضای سینما را مسموم کرده بطوری که می‌بینی یک بازیگر در یک فصل در 3 یا 4 فیلم در ژانرهای مختلف حضور دارد. یک فیلم در کمترین زمان به مرحله تدوین می‌رسد. تلویزیون هم باید در بهره‌گیری از سناریوهای قوی و جدید پیشتازی کند و الا با کاهش مخاطب روبرو خواهد شد."

تحلیل‌های قابل تأمل داریوش اسدزاده حقیقت دارند. چه در سینما که پای پول‌های کثیف به برخی از آثار وارد شد و نگاه تجاری و سرمایه‌داری دست از سرِ فضای سینما برنمی‌دارد. از طرفی کاهش مخاطبِ تلویزیون و جدّی نگرفتن سناریوهای قوی و نویسندگان کاربلد هم جزو ضعف‌های دیگری است که رفته رفته بیشتر خودشان را نشان می‌دهند. 

امروز زادروز داریوش اسدزاده یا به قولی پدربزرگِ تلویزیون است. او را در روزهایی که وارد 98 سالگی شده بود بیشتر به این نام می‌شناختند. یادِ کارهایی مثل "خانه سبز" می‌افتادند و او پدربزرگِ این خانه بود بیشتر به نام پدربزرگ صدایش می‌زدند. اسدزاده 20 ساله بود که وارد عرصه بازیگری شد.  او در سال 1391 مدرک درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ وارشاد دریافت کرد. اسدزاده همچنین مدرک دکتری هنری و معماری در رشته هنر حرفه‌ای (ادبیات هنر) را از دانشگاه تهران دریافت کرده است. در کنار "خانه سبز"، "سمندون" و "همه فرزندان من" از دیگر کارهای نوستالژی این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون بود. 

وضعیت سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی به روایت "اسدزاده"

یکی از نکاتِ جالب دیگر، تأسف داریوش اسدزاده از وضعیت سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی بود که یک بار در بازخوانی سریال‌های نوستالژی تلویزیون با او همکلام شدیم چنین گفت:  "وضعیت سریال‌ها و فیلم‌هایمان را که می‌بینیم، متأسف می‌شویم؛ البته می‌گوییم که خیلی خوب شده، اما دروغ می‌گوییم. نمی‌خواهیم قبول کنیم کارها خوب پیش نمی‌رود؛ البته فیلم‌های خوبی هم داریم. در سال، 100 فیلم ساخته می‌شود اما وقتی شما آن‌ها را نگاه می‌کنی 6 - 7 فیلم قابل نمره دادن است."

تعدد شبکه‌ها، گیج می‌کند!

اسدزاده درباره تعدد شبکه‌های تلویزیونی هم نقطه نظر جالبی ارائه کرد که هنوز بازخوانی آن خالی از لطف نیست:  "تعدد شبکه‌ها را نمی‌پسندم، کار قشنگی نیست. مردم را گم می‌کند، گیج می‌کند، 25 تا شبکه است! برای چه، چرا؟ مگر مردم چه می‌خواهند، نمی‌دانم به هر حال عقیده و سیاست است. من وارد سیاست نمی‌شوم. اما به نظر من کار قشنگی نیست."

یادمان نمی‌رود روز یکشنبه سوم شهریورماه سال قبل وکیلش خبر داد که استاد در سن 96 سالگی در منزلش به دیار باقی شتافت. حالا در زادروزش، بیژن بیرنگ تهیه‌کننده سریال "خانه سبز" که مدت‌ها است در تلویزیون و دنیای تصویر نه برنامه‌ای دارد و نه سریالی، از داریوش اسدزاده یادی کرده است. البته درباره روزهایی که دیگر کاری نمی‌سازد هم نکاتی را یادآور شده که قابل تأملند. 

پدربزرگِ خانه سبز به روایت تهیه‌کننده غمگینِ خانه سبز

بیرنگ در سال‌های قبل، مسعود رسام کارگردان "خانه سبز" که سال‌ها با هم همکار بودند را از دست داد. بعدها حمیده خیرآبادی و چندی بعد هم خسرو شکیبایی و سال گذشته هم داریوش اسدزاده. این‌ها همه جزو خانواده‌ای بودند که "خانه سبز" را تشکیل می‌داد. هنوز هم خیلی‌ها این سریال و دغدغه‌هایش را می‌پسندند اما از آن سبکِ ساخت فقط شکل و شمایل آپارتمانی‌ساختن و به کلیشه افتادن باقی مانده است. 

بیژن بیرنگ درباره مرحوم اسدزاده و حال و روز خودش ترجیح داد نوشته‌ کوتاهی را در اختیار تسنیم،  قرار دهد. او نوشت: "هرچه سعی کردم نتوانستم چیزی بگویم. چرا که حالم این روزها اصلاً خوب نیست. خیلی عصبانی و ناامیدم از همه‌چیز این زندگی. از سال 1380 که کنارم گذاشتند سعی کردم خوب باشم. سعی کردم ادامه بدهم و به خودم بگویم من برای خودم نیستم و باید منتظر فرصت‌ها باشم که دوباره برای مردم باشم. برای مردمی که هر روز می‌خواهند، لطف دارند و می‌پرسند چرا کار نمی‌کنم. 

من در این سال‌ها سکوت کردم و باز می‌کنم. من دیگر برای این زمان نیستم چیزهایی که این زمان می‌خواهد من نمی‌توانم و چیزهایی که من خواستم و می‌خواهم در این زمان و شرایط اجازه نمی‌دهد. آقای اسدزاده هم بخشی از زمان گذشته بود مثل من، رسام و خیلی‌های دیگر. خدا رحمتشان کند مرد نازنینی بود. ما امید داشتیم که آن همدلی‌های خانوادگی و عشق در ساختن سریال‌های خوب مثل "خانه سبز" تکرار شوند اما آن‌ها نوستالژی شدند و دیگر خبری نشد.

هنوز آن قصه‌ها را داریم اما من دیگر نمی‌توانم بنویسم. البته تقاضایی هم نیست و خیلی خسته‌ام."

حضور در "قلاده‌های طلا" و "یتیم‌خانه ایران"

حضور داریوش اسدزاده در دو اثر "قلاده‌های طلا" و "یتیم‌خانه ایران" قابل توجه است. چرا که برخی از هنرمندان "قلاده‌های طلا" هنوز هم از سوی بسیاری سرزنش می‌شوند و با واکنش‌های متعددی همراه بود. همان‌طور که داریوش اسدزاده خودش اشاره کرده بود: «عده زیادی تماس می‌گرفتند که چرا در «قلاده‌های طلا» بازی کردی، من گفتم کاری به سیاست ندارم و تلاش می‌کنم نقشم را خوب بازی کنم.»

یا درباره «یتیم‌خانه ایران» هم گفت: «فیلم خوبی است و کارگردان سعی داشت قسمتی از تاریخ تلخ ایران که مربوط به آثار جنگ جهانی اول است را به تصویر بکشد. تصویری که در آن بسیاری از ایرانیان دچار فقر و قحطی می‌شوند و تعداد زیادی فوت می‌کنند.»

روایت‌های ابوالقاسم طالبی کارگردان این دو اثر هم جالب است که درباره حضور داریوش اسدزاده در "قلاده‌های طلا" و "یتیم‌خانه ایران" به تسنیم  می‌گوید:  آقای اسدزاده وقتی سر صحنه بود گویا جوان‌ترین فرد گروه است. پر از انرژی، سرشار از صداقت و اخلاق حرفه‌ای. ایشان در فیلم «یتیمخانه ایران» خودشان گفتند برای اولین بار است یک نقش پیرمرد "درب و داغان" را بازی می‌کنم. منظورشان این کاراکتر در حال مردن است.

وی افزود: داریوش اسدزاده به من می‌گفت در همه کارها یک آدمی بودم که شق و رق راه می‌رفت. البته درست هم می‌گفت تا آخرین لحظه این سَرِحالی و طراوت را می‌دیدیم. ایشان در جریان کار «یتیم خانه ایران» 94 ساله بودند و عین یک سرو راه می‌رفتند. واقعاً انسان از این هنرمند پیشکسوت انرژی می‌گرفت.

کارگردان فیلم سینمایی "یتیم خانه ایران" تأکید کرد: حقیقتاً خجالت می‌کشیدیم در مقابل ایشان حرفی از درد و خستگی بزنیم. کسی کمردرد هم می‌گرفت به ایشان چیزی در این باره نمی‌گفتیم. چون به واقع هیچ‌وقت از دردش حرف نمی‌زد؛ خدایش بیامرزد.

اسدزاده در طول حیاتش در 58 سریال و تله‌فیلم بازی کرده است که از آن جمله می‌توان به سمندون، خانه سبز، آژانس دوستی، روزگار جوانی، هوش سیاه، دردسرهای عظیم و چرخ فلک اشاره کرد. او در کنارِ بازی‌های درخشان نمایش‌های تئاتر، سینما و تلویزیون که شاید برای مردم ایران، نام‌آشناترین کارهای داریوش اسدزاده، پدربزرگی "خانه سبز" بوده است.